Camrose is niet echt een grote stad, het heeft ook de naam van "village" , maar het heeft intussen wel alle mogelijke voorzieningen inclusief een eigen ijshockeyhal. Maar die zijn er vrijwel in elk zichzelf respecterend dorp in Canada. Want hockey, of lievert "ijshockey" is de nationale sport.
 |
| Ria bestelt koffie |
Eerst deden we wat boodschappen bij de supermarkt in Camrose, daarna dronken we koffie bij een soort mac donald, daarna vond Ria het wel aardig om mij de truckshop te laten zien. Toen Arnold de auto, nee truck parkeerde, kwam de salesman meteen naar buiten rennen met een dollarblik in de ogen. maar we moesten hem teleurstellen: "we kwamen alleen maar kijken".
Het was indrukwekkend: Canadezen, zeker in deze omgeving rijden graag in trucks, omdat het landschap, de afstanden en het wegennet erom vragen. Zeggen Canadezen.
Hierboven wat indrukken van het truckcentre in Camrose. Overigens vielen de prijzen van deze trucks nog mee, maar in Canada kent men natuurlijk ook geen BPM etc.
We gingen linea recta door naar het centrum, waar zowel nieuwe als tweedehands trailers verkocht werden. Indrukwekkend om al die grote "caravans" te zien en er ook binnen te mogen kijken. Het geeft in elk geval alvast een gevoel waar ik maandag in vervoerd ga worden!
 |
| De trailers: indrukwekkend ruim van binnen!
Thuis gekomen begonnen Ria en Arnold de voorbereidingen voor de barbeque ter gelegenheid van de verjaardag van Ria. Die werd op zaterdag 3 september 67, maar dat werd voort de kinderen en kleinkinderen alvast op vrijdagavond 2 september gevierd.
Omdat het regende, was het niet mogelijk om echt buiten te barbequen, maar moest het vlees en toebehoren binnen op tafel worden gezet. En zo maakte ik kennis met alle kinderen en kleinkinderen, alleen een kleindochter ontbrak. En het werd dus echt gezellig, al moet ik er eerlijk bij zeggen, dat het voor mij best vermoeiend was: enerzijds, omdat juist nu de moeheid van de reis en het hele afgelopen jaar begon toe te slaan en anderzijds, omdat het best lastig is om naar zoveel Engels pratende mensen tegelijkertijd te luisteren. En de juiste antwoorden op vragen te vinden. En de namen meteen onthouden viel ook al niet mee, dus ik moest wel eens aan een kleinkind voor de derde keer vragen wat de naam ook al weer was. En als je mij nu vraagt om ze allemaal achter elkaar op te dreunen, ga ik nog de mist in.
Het was gezellig, Ria kreeg haar verjaardagskado's, inclusief de dubbele fietstas met tulpenmotief uit Holland en er werd gegeten en gedronken. Veel, vooral het laatste. Het was ook niet zo verbazingwekkend, dat Arnold mij om kwart over negen dringend adviseerde mijn bed op te zoeken, want kennelijk vielen mijn ogen iets te vaak en te opvallend dicht. Dus nam ik afscheid en werden de kids vanuit de "basement" (waar ze aan het tafeltenissen waren) naar boven verordonneerd, zodat "uncle Ton" rustig kon gaan slapen. Ik voelde mij wel even vervelend, want ik had het gevoel het feestje wel erg voortijdig te verlaten, maar omdat ik verduiveld snel in slaap viel, had ik daar weinig last van. Het feestje schijnt tot 02.00 geduurd te hebben, maar ik heb er niets van gemerkt en werd pas om zeven uur weer wakker. En kon ik snel de WhatApps lezen, die weer verzonden waren. Daar zat een zeer verrassende bij van Volker uit Duitsland met een hele mooie foto van Els en mij, die hij gemaakt had zo'n twee jaar geleden. Ik zal hem later op de weblog plaatsen, moet hem nog overzetten van de phone naar de computer.
      
Op zaterdag gingen wij naar Edmonton, waar we een "shoppingmall" zouden bezoeken. Het zou een hele grote zijn, beweerden Arnold en Ria. Nu was ik wel iets gewend van shoppingmalls van eerdere bezoeken aan Nw Zeeland en Australie, maar dit zou alles overtreffen! Nadat we eerst een Dutch Store hadden bezocht (waar ze niet alleen hagelslag en zuurstokken, maar ook Hollandse kaas en rookworst verkopen), kwamen we aan in de shoppingmall en die overtrof alle verwachtingen.
  
Want waar vind je een shoppingmall, laten we het even een winkelcentrum noemen, waar ook een complete kermis inclusief achtbaan, een dolfinarium en een zwembad te vinden zijn. Kortom een volledig concept, waar zowel winkelende echtparen als kinderen aan hun trekken kunnen komen. En waar ik het eerste kado voor een kleinkind kon " scoren". Ik was onder de indruk: zoveel shops, zoveel aanbiedingen, zoveel "verleidingen", zoveel mogelijkheden om je te vermaken naast het shoppen.
                
Je weet hier echt niet wat je allemaal ziet: botsauto's in de Mall om het helemaal levensecht te maken , aanklikken laat je het filmpje zien!
De dag eindigde bij een uitstekende Chinees, waar we met z'n drieen heerlijk aten. En nu uitblazen bij de familie Foss, morgen gaan we de tariler ophalen. En misschien nog een "stukje" golfen?
|
