Vandaag had Marijcke (die "c" staat in haar naam omdat ze eigenlijk uit Friesland komt) een wandeling in petto. En als Marijcke een wandeling inplant, dan doe je dat meestal niet op je balschoenen....Maar het viel mee, we hadden een korte maar uiterst mooie wandeling in een bos net boven Toronto. En dat is nou eigenlijk het mooie van Canada: het barst er van de meren en de bossen en zelfs in die miljoenenstad van 6 miljoeninwoners (als je de suburbs meetelt) heb je nog zoveel groen: midden in de stad en net erbuiten.
Jammer, maar onvermijdelijk is, dat wanneer je Toronto in of uit wilt of wilt doorkruisen, je bijna altijd te maken hebt met files ondanks het uiterst moderne wegennet. Gelukkig is Marijcke een uitermate behendig chauffeur, die elk vrijkomend gaatje, of het nu op de linker of rechter rijbaan is, meteen benut! Overigens mag je hier op de Highway elkaar op alle rijbanen links en rechts passeren. Dat is even wennen, maar het blijkt veel beter voor de doorstroming van het verkeer!
Maar eerst indrukken van de boswandeling:
 |
| De ingang van de wandelroute |
 |
| De volgende foto's spreken voor zich |
Na de wandeling (ik raak steeds meer getraind!) gingen we naar de CAA (ANWB) omdat ik graag nog wat kaarten wilde van delen van Canada (BC, Toronto en Ontario) en Marijcke is lid van deze Canadese ANWB en kon ze gratis krijgen. En daarna volgende een uitgebreide lunch, die in de plaats kwam van het eerder geplande "dinner" bij de pub. De lunch hadden we bij een werkelijk voortreffelijke Chinees voor nog geen 15 euro per persoon en dan wel onbeperkt eten. Nu is dat onbeperkt eten op onze leeftijd betrekkelijk, want na de eerste gang van overheerlijke sushi's (wel eten met stokjes!) volgden nog twee gangen van overheerlijke Chinese en Japanse gerechten. Met als afsluiting een overheerlijk toetje inclusief uitstekend ijs. En dan zit een gemiddelde senior mudjevol! Fijn, dat Marijcke dit adres kende, we besloten overigens het avondeten te laten voor wat het was, geen van beiden had nog enige honger.
 |
| Genoeg in de aanbieding |
 |
| Spoedcursus eten met stokjes gevolgd |
 |
| Die mevrouw is geen schilderij, maar een "doorkijkmevrouw" |
 |
| Wat zullen we nu eens nemen? |
 |
| tweede gang... |
 |
| toetje |
En daarmee kwam aan deze bijzondere vakantie een einde. Een geweldige vakantie met indrukken, die nog lang in mijn geheugen zullen nadreunen. Ongetwijfeld zullen mijn kinderen, familie en/of vrienden straks zeggen: "houd er nou maar eens over op, nu weten we wel, dat Canada zo mooi is". Maar het is gewoon waar, ik vond het bovendien leuk om iedereen via deze weblog op de hoogte te houden en hoop, dat iedereen ook voldoende belangstelling kon opbrengen. Ik heb eigenlijk "alleen" maar een deel van British Columbia en een deel van Toronto en Ontario gezien. Ik schat misschien 7% van heel Canada. Er zijn plekken waar ik zeker nog eens een keer terug wil komen, er zijn ook plekken, die ik alsnog zou willen zien, waar nu geen tijd voor was, want alle mensen, die mij hebben rond geleid, moesten ook keuzes maken. Ik wil die mensen (Arnold en Ria Foss en Marijcke Klaver) ook op deze plaats nog eens intens bedanken voor de enorme gastvrijheid, die ik ervaren heb.
En dan ineens realiseer ik mij, dat ik deze reis nooit gemaakt zou hebben als mijn lieve Els vorig jaar niet overleden was. Ik had dit zo graag met haar gedaan, we hebben het er ook vaak over gehad, maar helaas liet haar fysieke toestand dat niet meer toe. Iedereen weet, dat ik helemaal niet geloof in "bovenaardse" dingen, maar toch hoop ik, dat ze ergens vandaan stiekem heeft meegekeken. Want ik weet verduiveld zeker, dat ze mij dit van harte gegund zou hebben. Soms kan een mens huilen van het geluk, dat voorbij is in werkelijkheid, maar in gedachten nog maximaal aanwezig is
.
Ton
