Naar de Cottage van Alicia en Lee, Casa Loma, Little Italy en een andere Pub

Laten we het zo zeggen: de afgelopen twee dagen waren zeer bijzonder. Nu is "bijzonder" een woord, dat ik eigenlijk voor elke dag in de maand september hier in Canada kan toepassen, maar er zijn gewoon een paar zeer bijzondere hoogtepunten geweest zoals: de Columbia Icefields, Shaka Lake, Banff en de Capalano bridge. Of Fort Langley. Het zijn voor stuk voor stuk beelden, die nog heel lang in mijn geheugen zullen "natrillen" om maar weer eens een nieuw woord aan dit reisverslag toe te voegen.
Daar kwam dus het bezoek aan de cottage van Alicia (dochter van Marijcke) en Lee (schoonzoon) bij. Het was me vooraf als een mogelijke kans gepresenteerd, maar al tijdens mijn verblijf werd duidelijk, dat een echt verblijf daar niet  mogelijk zou zijn, want Alicia en Lee hadden de cottage en de grond net verworven en in het afgelopen weekend met de ouders van Lee bezig geweest om de zaak daar een beetje op orde te brengen, want de vorige bewoners hadden alles achter gelaten in een staat, waar een jong stel andere opvattingen over heeft. Dus toen we maandag arriveerden op het Cranberrie Island (na te zijn opgehaald door Alicia en Lee met hun boot), dachten we een gezellige dag te kunnen doorbrengen en daarna weer huiswaarts te moeten gaan.

Het was de hele dag gezellig: Alicia en Lee zijn een uitermate aansprekend koppel, zij is stewardess bij Canada Air (hoewel ook beschikkend over een verpleegstersopleiding) en hij is beeldend kunstenaar. Hij maakt zeer bijzondere producten van over elkaar gelegde glasplaten, waarin natuurcreaties zijn gebrand. Kijk maar eens op zijn website www.leeshelton.ca  
Tijdens de lunch, waarbij Alicia onder meer haar bijzondere pizza-punten (eigen recept) presenteerde, maakte ik ook nader kennis met de schoonouders van Alicia (ouders van Lee dus, kunnen jullie het nog bijhouden?). Aardige gezellige mensen, die daar het weekend gelogeerd hadden en hadden geholpen met opruimen, schoonmaken, gordijnen wassen etc. 

Alicia, 1 van de twee honden en haar schoonvader

Lee met zijn schoonmoeder Marijcke (een goed stel deze twee)

Lunch, vlnr: Lee, Alicia, ouders van Lee, Marijcke

Ouders van Lee, Marijcke

Marijcke met 1 van de twee honden

Het huis (cottage) met het "deck", zoals de houten vloer hier altijd genoemd wordt

Na de lunch maakten we nader kennis met de cottage, het ernaast gelegen "granny home" en het stuk grond in het algemeen. Het bezit, dat Alicia en Lee hebben gekocht ligt op Granberry Island, dat weer deel uitmaakt van het Lake Kashi, dat behoort bij de regio Muskoka zo'n 125 km boven Toronto (1,5 uur rijden dus), onderdeel van de provincie Ontario. Hehe, we zijn er. 
Ik doe er een plaatje van het meer bij om duidelijk te maken waar het eiland van de cottage (er staan er nog 4 op dit eiland) zich bevindt in het Lake Kashi.

Plattegrond van het Lake Kashi, helemaal linksonder ligt het Cranberrie Island

We verkenden dus het eiland en ik viel van de ene in de andere verbazing: het stuk grond (bos eigenlijk op rotsen!) is 120 x 70 meter! 8400 m2 dus, daar valt ons chaletje met 200 m2 bij in het niet. De twee honden (broer en zus, ras is "Pot Cake", maar ik kan er moeilijk een Nederlandse naam voor vinden, al lijken ze een beetje op labradors) hebben er ruim spel. Andere dieren zoals eekhoorns etc zijn er niet, het is tenslotte een klein eiland. Maar wel zag ik een heuse chipmunk, die ik tot op heden alleen maar in tekenfilms had gezien, die een achtergebleven stuk paddenstoel van het terras (deck) weghaalde. Naast het huis (cottage dus) staat nog een klein huisje, dat een extra gastenverblijf oplevert naast de zes slaapplaatsen, die er al aanwezig zijn. 
Ik heb dat huisje maar gemakshalve "granny home"  genoemd. De natuur rond de cottage is prachtig, er zijn zelfs een tweetal piepkleine strandjes, er is maximale privacy, er zijn twee aanleg "docks", ze hebben de beschikking over een eigen boot voor transport naar de vaste wal, er is water, licht, er is een douche, er is TV. Kortom: alle faciliteiten voor een prima vakantie, zijn aanwezig, je moet er vanuit Nederland alleen een klein stukje voor vliegen......Ideaal voor een eerste of tweede honeymoon. Je moet wel van lezen of naar muziek luisteren houden en je moet een stel zijn, dat elkaar dagen lang verdraagt. Nou ja, anders ga je niet op honeymoon natuurlijk.....
Er is natuurlijk nog van alles te doen aan de cottage en de directe omgeving. Al lopend over het stuk land, liet Alicia niet onvermeld op welke plaats zij ongeveer de geambieerde hot tub zou willen.......
Hieronder een paar indrukken:

Tja, een waslijn hoort er ook bij natuurlijk

Een van de kleine strandjes: onbespied

Slecht weer toen we met de boot het "grootvuil" gingen wegbrengen en Lee en Alicia de rest van het meer wilden laten zien

Alicia en haar ma

De boot, het regent deze middag

Het "dock", de honden weten, dat we gaan vertrekken

Daarom heet het eiland " Granberry Island" 

Hier word je toch stil van?

Alicia herself

Je zxiet jezelf hier toch al zitten

Het "grannyhome", waar we 's avonds van het uitzicht en de sterren genoten

Heel bijzonder mos

Nog eens: genieten

de twee honden (pot cakes)

Het "deck"  achter de cottage

Alicia is de stuurman, Lee de "verkenner" 

Zonsondergang vanaf het "grannyhome"

Na het vertrek van Lee's ouders begonnen Alicia en Lee met inpakken, want om ca 7 uur zouden we vertrekken. Maar toen alles vrijwel klaar stond begon Alicia's gezicht te betrekken en begon ze hardop te denken: ze wilde eigenlijk helemaal niet naar huis, ze wilde nu nog even genieten van het huis en de omgeving en vroeg wat wij ervan vonden om toch nog een nachtje te blijven. Ik had niet zoveel tijd nodig om na te denken, want ik vond het hier fantastisch. Dus werd het denken van Alicia beloond met een volmondig ja en werden ook de eventuele problemen met nachtkleding etc gemakkelijk opgelost. 
Er werd opnieuw eten gemaakt van alle restanten, die nog over waren (weer die overheerlijke pizza's dus), Lee speelde vooraf een paar mooie liedjes op zijn gitaar en praatte enthousiast over het bezoek, dat hij jaren geleden met zijn opa had gebracht aan Westkapelle, waar een herdenking plaatsvond: zijn opa had gevochten met de Canadezen in Zeeland. Een fijne vent om mee te praten deze Lee, zoals ook Alicia een leuk (en mooi!) mens is, die heel (prettig) duidelijk weet te maken wat ze ergens van vindt. Enfin, zaterdag landt ze op Schiphol en zondag bezoekt ze waarschijnlijk (mijn advies) het Rijksmuseum.   
Ne het eten gingen we vroeg naar bed (tien uur 's avonds), Marijcke offerde zich op door te kiezen voor een stapelbed en ik kreeg mijn  eigen  kamer in een heerlijk bed, dat 's morgens bij het wakker worden uitzicht bood op het mooie meer en de bomen direct voor de deur. Ik was zo onder de indruk, heb meteen een paar WhatApp-jes verstuurd om half zes in de ochtend.
Na het ontbijt (heerlijke gebakken eieren) was het definitief opruimen en met de boot terug naar de wal, waarbij we Lee nog even hebben geholpen met het overbrengen van wat rommel (oude kleden etc) naar zijn trailer. Na het afscheid van dit bijzondere stel, ging de reis terug naar Toronto. 

Tja en toen was er die vervelende aanrijding: ergens onderweg ontstond er langzaam (erg langzaam) rijdend verkeer en Marijcke moest boven op haar rem staan en iets naar rechts sturen om een botsing met de voor ons rijdende truck te voorkomen. Dat lukte, want Marijcke is een goede en scherp rijdende chauffeur, maar de achter ons rijdende Volvo-bestuurder reageerde te laat, dus knalde achterop "onze"  auto. 
Eenmaal aan de kant op de vluchtstrook bleek de schade aan Marijcke's auto mee te vallen (waarschijnlijk is wel een compleet nieuwe achterbumper nodig), maar de schade aan de Volvo was groter. De noodzakelijke gegevens werden uitgewisseld en thuisgekomen heeft Marijcke de verzekeraar gebeld en na mijn vertrek (de auto kan gewoon nog goed rijden) wordt de schade afgewikkeld en hersteld. Ik had heel even pijn in mijn nek, maar verder geen blijvende problemen. Marijcke was geschrokken, logisch het was de eerste keer, dat haar zoiets overkwam en als ze niet zo snel had geremd, zouden we boven op die truck gevlogen zijn en had het allemaal wat minder afgelopen.

Na van de schrik thuis bekomen te zijn en gedouched te hebben (en Marijcke had de poes Dusty van voedsel voorzien), gingen we naar "Litte Italy" en "Casa Loma". Little Italy is een van oorsprong Italiaanse wijk, waar jaren geleden zich Italiaanse immigranten hebben gevestigd, maar van een echte Italiaanse sfeer merk je niet zo heel veel. Wel in het "bakkerijtje", dat aan Italianen uit Bari bleek te behoren, waar we een heerlijk pasteitje aten en espresso dronken (echte espresso dus). De vulling van het pasteitje leek overigens eigenlijk het meeste op die van een tompouce. 

Daarna ging de trip naar Casa Loma, een "nagemaakt Portugees kasteel". Eigenlijk niet zo heel bijzonder (had Marijcke mij voor gewaarschuwd), want helemaal geen echt kasteel, maar wel leuk om even te fotograferen. 

We sloten deze enerverende twee dagen af met een bezoek aan een pub , waar we een absoluut heerlijke hamburger aten. Met wijn  voor mij en een biertje voor Marijcke. En een fijn gesprek over wat we allebei nog van het leven verwachten. En die verwachtingen en ambities zijn  best verschillend. Maar so what, iedereen maakt zijn of haar eigen keuzes.
 

Op de achtergrond een wedstrijd van de Blue Jays 

Een wijntje hoort erbij, zelfs bij een hamburger met friet