donderdag 29 september 2016

De laatste dag in Toronto

Eigenlijk is het vandaag (donderdag 29 september) niet helemaal de laatste dag, want ik vertrek "pas"  op vrijdag om 17.25 van het Toronto Internationale vliegveld. Maar goed na vandaag resteert slechts het terugkijken en inpakken, kijken of ik alle souvenirs een plekje kan geven. Dat moet lukken want eigenlijk had ik alles al gekocht voor de binnenlandse vlucht van Edmonton naar Vancouver.....
Vandaag had Marijcke (die "c"  staat in haar naam omdat ze eigenlijk uit Friesland komt) een wandeling in petto. En als Marijcke een wandeling inplant, dan doe je dat meestal niet op je balschoenen....Maar het viel mee, we hadden een korte maar uiterst mooie wandeling in een bos net boven Toronto. En dat is nou eigenlijk het mooie van Canada: het barst er van de meren en de bossen en zelfs in die miljoenenstad van 6 miljoeninwoners (als je de suburbs meetelt) heb je nog zoveel groen: midden in de stad en net erbuiten. 
Jammer, maar onvermijdelijk is, dat wanneer je Toronto in of uit wilt of wilt doorkruisen, je bijna altijd te maken hebt met files ondanks het uiterst moderne wegennet. Gelukkig is Marijcke een uitermate behendig chauffeur, die elk vrijkomend gaatje, of het nu op de linker of rechter rijbaan is, meteen benut! Overigens mag je hier op de Highway elkaar op alle rijbanen links en rechts passeren. Dat is even wennen, maar het blijkt veel beter voor de doorstroming van het verkeer!
Maar eerst indrukken van de boswandeling:


De ingang van de wandelroute

De volgende foto's spreken voor zich






Na de wandeling (ik raak steeds meer getraind!) gingen we naar de CAA (ANWB) omdat ik graag nog wat kaarten wilde van delen van Canada (BC, Toronto en Ontario) en Marijcke is lid van deze Canadese ANWB en kon ze gratis krijgen. En daarna volgende een uitgebreide lunch, die in de plaats kwam van het eerder geplande "dinner"  bij de pub. De lunch hadden we bij een werkelijk voortreffelijke Chinees voor nog geen 15 euro per persoon en dan wel onbeperkt eten. Nu is dat onbeperkt eten op onze leeftijd betrekkelijk, want na de eerste gang van overheerlijke sushi's (wel eten met stokjes!) volgden nog twee gangen van overheerlijke Chinese en Japanse gerechten. Met als afsluiting een overheerlijk toetje inclusief uitstekend ijs. En dan zit een gemiddelde senior mudjevol! Fijn, dat Marijcke dit adres kende, we besloten overigens het avondeten te laten voor wat het was, geen van beiden had nog enige honger.

Genoeg in de aanbieding

Spoedcursus eten met stokjes gevolgd

Die mevrouw is geen schilderij, maar een "doorkijkmevrouw"

Wat zullen we nu eens nemen?

tweede gang...

toetje


En daarmee kwam aan deze bijzondere vakantie een einde. Een geweldige vakantie met indrukken, die nog lang in mijn geheugen zullen nadreunen. Ongetwijfeld zullen mijn kinderen, familie en/of vrienden straks zeggen: "houd er nou maar eens over op, nu weten we wel, dat Canada zo mooi is". Maar het is gewoon waar, ik vond het bovendien leuk om iedereen via deze weblog op de hoogte te houden en hoop, dat iedereen ook voldoende belangstelling kon opbrengen. Ik heb eigenlijk "alleen" maar een deel van British Columbia en een deel van Toronto en Ontario gezien. Ik schat misschien 7% van heel Canada. Er zijn plekken waar ik zeker nog eens een keer terug wil komen, er zijn ook plekken, die ik alsnog zou willen zien, waar nu geen tijd voor was, want alle mensen, die mij hebben rond geleid, moesten  ook keuzes maken. Ik wil die mensen (Arnold en Ria Foss en Marijcke Klaver) ook op deze plaats nog eens intens bedanken voor de enorme gastvrijheid, die ik ervaren heb.
En dan ineens realiseer ik mij, dat ik deze reis nooit gemaakt zou hebben als mijn lieve Els vorig jaar niet overleden was. Ik had dit zo graag met haar gedaan, we hebben het er ook vaak over gehad, maar helaas liet haar fysieke toestand dat niet meer toe. Iedereen weet, dat ik helemaal niet geloof in "bovenaardse" dingen, maar toch hoop ik, dat ze ergens vandaan stiekem heeft meegekeken. Want ik weet verduiveld zeker, dat ze mij dit van harte gegund zou hebben. Soms kan een mens huilen van het geluk, dat voorbij is in werkelijkheid, maar in gedachten nog maximaal aanwezig is 
.

Ton

4 opmerkingen:

  1. Wat een belevenissen allemaal en wees er een beetje van overtuigd Els heeft meegekeken en heeft je dit van harte gegund.Wij hebben genoten van al je verhalen en niet te vergeten de indrukken.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Prachtige laatste indrukken en woorden. En natuurlijk weten we allemaal dat ma je dit, net als wij, heel erg gegund had en het ook zo gewild had. Wat heb je daar veel gezien in 4 weken, ik denk dat je nog lang zult nagenieten. We hebben de blogs, apps en foto's met veel interesse en plezier gevolgd. Ook wij zijn Arnold en Ria en Marijcke heel veel dank verschuldigd voor hun gastvrijheid. Zonder dit had je deze mooie reis niet kunnen maken. Dus dankk Arnold, Ria en Marijcke!
    We zijn wel blij als je weer veilig terug bent morgen en de kleinkinderen je weer kunnen zien langs hockey-, voetbal- of koefbalvelden. Goeie terugreis en tot morgen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Natuurlijk nog een laatste gedachten aan deze mooie reis die je mogelijk zijn gemaakt door Ria en Arnold en Marijcke.
    Natuurlijk had Els jou deze reis gegund, Het is dan ook zo wil je iets probeer het te realiseren als je nog kan.Zeer mooie woorden Martin goeie reis terug thuis zijn er weer zo veel mooie dingen.we zullen graag naar je verhalen luisteren

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik ben er van overtuigd dat Els heeft mee gereisd daar boven en wilde dat jij de schoonheid van dit mooie land zou zien .Je reisverslag is heel mpoi verwoord.
    Goede thuisreis naar ons kleine kikkerlandje.
    Gr.Hanny Wout

    BeantwoordenVerwijderen