Golf en Buffalo's in Camrose

De laatste dag in Camrose was in alle opzichten boeiend. Nou ja, eigenlijk is het morgen de echt laatste dag, maar dan zal het een kwestie worden van de koffers reorganiseren en kijken of alles er weer in past op weg naar Toronto.

Vanmorgen met Ria eerst alle plastic flessen en ander glaswerk weggebracht: dat wordt hier allemaal netjes ingezameld en daar krijg je dan statiegeld voor, dat Ria meestal gebruikt als spaargeld voor de kleinkinderen.

alle lege flessen achtering Ria's truck

Het depot waar alles wordt ingezameld

Zelfde depot

Daarna werd ik verrast met een uitnodiging  voor een "golfcourse", waar we uiteindelijk 9 holes deden. Het is een moeilijk spel, althans het kost tijd om de techniek goed onder de knie te krijgen. En na 1 dag ben ik nog niet zover, dat ik meteen de competitie in ga. 9 holes met een laagste score van 6 slagen en de hoogste dus 9 (6 keer....) was natuurlijk niet indrukwekkend, maar het begin is er. Mijn plan is, zij het onder enig voorbehoud, want een mens kan niet alles tegelijk doen, het golfen wat meer te gaan beoefenen in Nederland. Het is fantastisch leuk om te doen, maar het lijkt mij best kostbaar ook. 

De golfkarretjes staan klaar

Twee clubs van henzelf, voor mij moest er nog een gehuurd worden

Op weg naar de top

Professioneel!

Na de lunch op de golfcourt gingen we naar Joe en Georgina (zus van Arnold), want Joe heeft nog steeds 5 buffels, ook al is hij inmiddels 72 jaar. Hij heeft veel van zijn land eerder verkocht en schijnt daar goed van te kunnen leven. Overigens hebben boeren hier enorme stukken grond, onvergelijkbaar met Nederland. Eerst hun huis gezien en wat gepraat met Georgina en daarna door naar de buffalo's van Joe.  Joe is een uitermate onderhoudende en geestige vent, die mij van alles vertelde over zijn buffels en de manier waarop je met deze dieren omgaat. Hij zorgde ervoor, dat ik redelijk dicht in de buurt van zijn beesten mocht komen en plotseling, toen ik dacht, dat we klaar waren, zei hij: "ik krijg net een telefoontje van mijn dokter (hij nam inderdaad ogenschijnlijk de telefoon op), dat ik mijn medicijnen nog moet innemen". 
Hij ging vervolgens naar een andere schuur en bood Arnold en mij een stevig glas whisky aan.De whisky haalde hij uit een laatje van een oude schoolbank, waarvan hij beweerde, dat die van hem geweest was toen hij nog kind was. Het was enorm leuk om met deze man weer kennis te maken, want ik had hem al eens ontmoet In Round Hill, toen ik met Ria toevallig terecht kwasm op een show van antieke auto's.

4 buffalo's waarvan 1 kalfje

De stier

Voor het huis van Joe en Goergina

Nog eens de 4 buffalo's

Ponies zijn er ook

Joe laat de buffalo dicherbij komen

Dichtbij genoeg wat mij betreft

Schedels van voormalig bezit van Joe

Inmiddels ook kennis genomen van de troonrede: we gaan er dus allemaal op vooruit. "En gij gelooft dat", zeggen ze dan in Brabant. Nou, ook in Canada geloof ik er geen hout van. 

Het is nu woensdag, de koffers zijn ingepakt, alles ging erin, ook de kadotjes voor de kleinkinderen. De boardingspass voor vannacht (vertrek 00.20) heb ik al, ik moest nog wel apart betalen voor de koffer, zat niet bij de prijs inbegrepen toen ik boekte. Van A'dam naar Edmonton en van Toronto naar A'dam was dat wel inbegerepen.