Dinsdag gingen we op weg naar Cultus Lake, zo'n 90 km verwijderd van Vancouver. Onderweg veranderde de natuur, want ook nu betrof het weer een tocht van ongeveer 300 km: weliswaar bleven we in de Rocky Mountains, maar ze werden wat minder ruig naarmate we de Pacific naderden. Onderweg werd er nog een keer gestopt bij zo'n bijzondere fruitteler, waar alle soorten fruit te krijgen zijn en Ria wat voorraad insloeg. Ik was verrast door een tweetal grote trucks, die langs de weg stonden, waarvan de chauffeurs ook vers fruit wilden. We stopten ook nog bij een plek, waar in 1965 een enorme aardverschuiving heeft plaatsgevonden en 4 mensen, die toevallig op die plek op weg reden, het leven verloren. Twee van die mensen zijn nooit meer teruggevonden!
's Avonds werd mij een Oekraïense specialiteit voorgeschoteld, die je overigens kan kopen in de supermarkt: perogies. Dit vraagt enige uitleg: Arnolds zuster is getrouwd met ene Joe, wiens grootouders uit de Oekraïne kwamen tegelijk met een grote groep, die naar Canada kwam net voor de eerste wereldoorlog. Veel immigranten uit dat land gingen werken in de mijnen, die tot de jaren 50 nog in grote getale open waren in Alberta en BC. Goed, daar vandaan komen dus onder meer de perogies, een soort deeg gevuld met aardappel. Lekker? Nou vooruit, ik zal ze de volgende keer niet weigeren. .....
 |
| De fruitmarket onderweg |
 |
| Een enorme trailer bij de fruitmarkt |
 |
| De standplaats bij Cultus Lake |
 |
| Bijna gereed voor de perogies.... |
 |
| Het Cultus Lake |
Een paar keer maakte Arnold een kampvuur en dat gebeurt in een gat in de grond of in een grote autovelg. Allemaal voor de veiligheid, want een compleet open vuur hebben ze op de campinggrounds natuurlijk liever niet.
 |
| Cultus Lake |
 |
| De uitleg over de aardverschuiving |
 |
| Effect na de aardverschuiving |
Alles moet je proberen ton ook spruitjes.
BeantwoordenVerwijderenIn dat land zijn ook heel veel emigranten van alle werelddelen denk ik