vrijdag 16 september 2016

Naar Fort Langley

Op woensdag stond eerst een bezoek aan Fort Langley op het programma. Dit is een voormalige handelspost van de Hudson Bay Company, een van oorsprong Engelse handelsmaatschappij, die het zaken doen met de oorspronkelijke bevolking tot "kunst" verheven had en door heel Canada een nieuwe economie van de grond getild heeft door een maximale samenwerking tussen de Engelse handelaren en de oorspronkelijke Canadese bevolking. En zo was er dus een timmerman te zien, die uitlegde (en demonstreerde) hoe de voorraadvaten gemaakt werden (van red cedar hout), terwijl in een andere werkplaats een heuse smid demonstreerde hoe ijzerbeslag voor de vaten gemaakt werd. Zo'n stuk beslag mocht ik in ontvangst nemen, omdat ik van de aanwezige toeschouwers van het verste land kwam. 
De ingang van Fort Langley

Het luik waar handel aangeboden werd


De timmerman

De smid, die mij iets mee gaf van zijn prestatie

Het vuur, dat de smid echt gebruikte

Een deel van de handel

Slaapruimte voor het personeel

Ria daalt af

De plek waar goud geselecteerd werd (nagemaakt)

Leefruimte van het personeel

Plaats om te "chillen"

De andere kant van het luik

 
Stom toevallig ontmoette ik in Fort Langley drie oudere dames, waarvan één uit Canada kwam en twee anderen uit Nederland, die bij de eerste op bezoek waren. Vroegere vriendinnen  of zo. De twee Nederlandse dames kwamen uit Nieuwerkerk ad IJssel en aangezien daar ook mijn vroegere "baas", Renze Van Streun, woont, vond ik het wel grappig hen te vragen om de gids van het fort,  voorzien van mijn naam, aan zijn adres te bezorgen. Hetgeen ze plechtig beloofden en ik geloof ze heilig, want er wonen alleen eerlijke mensen in Nieuwerkerk ad IJssel.....

Na het Fort gingen we naar de USA-border, waar voorheen de Canadezen zo konden passeren, maar na 9/11 niet meer. Alles is strenger geworden. Leuk om een keer te zien, want grensovergangen zitten immers niet meer zo op ons Europese netvlies. .....


Amerikaanse grens


Na de grensovergang gingen we naar Surrey,  dat vlakbij Vancouver ligt aan de Pacific (Grote Oceaan) en waar Ria en Arnold gewoond hebben. Ria woonde daar oorspronkelijk bij Ton (broer van mij neef Joop, vader van Ria) en diens vrouw Garda, Arnold woonde er in de buurt. Het huis van Ton en Gerda was nog in de oorspronkelijke staat. Wat ik niet wist is, dat oom Jo (de broer van mijn vader en de opa van Ria) na het overlijden van zijn vrouw ook zes maanden in Canada is geweest. Dat was in 1967. Ik heb ook nog het huis gezien, waar Arnold met zijn ouders woonde en uiteraard het huis, waar Ria en Arnold 20 jaar gewoond hebben, voordat ze verhuisden naar Round Hill verhuisden,  de plaats waar zij woonden voor Camrose. Het kijken naar het oude huis was een beetje teleurstellend,  met name Ria vond de staat van het huis niet fijn.
De dag eindigde met een "fish en chips" maaltijd op de boulevard van Surrey en een wandeling langs de zee. De Pacific dus.

Boulevard van Surrey


Deze heb je dus hier oook

Fish en chips

Surrey
Toenmalige huis van Ton en Garda

idem


1 opmerking:

  1. Wat een mooi land en wat is er een hoop te zien , en dan fish and chips heerlijk.Je hebt genoten wat hebben die mensen je veel laten zien .

    BeantwoordenVerwijderen